"Over Klaas Kamstra"

Ik ben in 1983 geboren in het ziekenhuis in Sneek. Na enkele dagen ging ik al met mijn ouders mee aan boord,
Op dat schip heb ik gewoond tot ik vijf en een half jaar oud was.
De kleuterschool was voor varenden, dan ging ik met mijn mapje naar de kleuterschool in Rotterdam, Amsterdam, Zwolle, noem maar op.
Er waren best veel kleuterscholen voor varenden, volgens mij.
Zoals dat gaat met schipperskinderen: Ik moest, om naar de basisschool te kunnen gaan, naar het schippers internaat.
De keuze was gevallen op het Prinses Margriet intenaat in Zwolle, net zo makkelijk, want mijn zus was daar al drie jaar.


"Het modelvaren zat er al vroeg in, het bouwen volgde dan ook snel."

Wat me nog erg goed bijstaat van het internaat is de "waterbaan" op de achterplaats van het internaat.
Een kanalen stelsel met havens en een heuse sluis, eerst was die sluis met klapdeuren en later met hefdeuren,
schutten ging in de stijl van St. Andries: Voorste deur een stukje omhoog en je schut.
Simpel systeem, maar wij waren blije schipperskinderkens met zo'n mooie sluis.

Ik heb bij die waterbaan genoeg vaardagen opgedaan voor twee vaarbewijzen als je 't mij vraagt: Ik was daar nagenoeg altijd te vinden.
De interesse voor modelschepen was natuurlijk door het beroep van ondergetekende z'n ouders allang aanwezig.
Immers, je speelt naar je belevingswereld, en die was in mijn geval van boven tot onder doordrenkt met binnenvaart.
Ik hield me op vrij jonge leeftijd ook al bezig met scheepjes bouwen in het vooronder bij mijn ouders aan boord.
Natuurlijk kon ik daar toen nog geen hout van, maar je bent zeven jaar en je wilt wat. Een eigen houten schip, om te beginnen.

Naarmate ik ouder werd ging het bootjes bouwen maar niet over, ook werden ze steeds iets mooier.
Toen ik in Zwolle op mezelf ging wonen had ik eigenlijk geen mooie ruimte om te bouwen.
Het was een inpandige berging: Die was in de winter veel te koud, dan houd je werkelijk niets heel.
Hoofdzakelijk hierdoor is de hobby praktisch in z'n geheel stil komen te liggen.
Maar sinds ik naar Heerenveen ben verhuisd, kan ik weer bouwen want ik heb weer de ruimte.
Het is mij veel waard een eigen bouwhok te hebben, want dan heb ik niet steeds alles voor de voeten staan en liggen.
Niets is vervelender dan voor elke actie je spullen te moeten pakken na een uurtje bezig zijn een half uur op te moeten ruimen.
Daarbij heb ik het nog niet eens over het stof van 't figuurzagen en schuren wat door je hele huis heen dwarrelt.

Toen ik mijn huidige huis voor het eerst zag en ik keek in de schuur, dacht ik: "Volgens mij gaan er weer modelschepen komen..."
Wel, de rest is getuige de bouwverslagen geschiedenis.